Werknemers die ziek worden, hebben gedurende maximaal 104 weken recht op loondoorbetaling door hun werkgever.

Valt daar ook onder het recht om gedurende die 104 weken te blijven rondkachelen in de auto van de zaak?

In veel leaseregelingen is bepaald dat werknemers na zoveel weken of maanden ziekte, de leaseauto moeten inleveren. Dat is niet altijd handig (want hoe moet je dan als werknemer je boodschappen doen), maar er is wel wat voor te zeggen. Een werknemer die ziek thuis zit, kost sowieso al genoeg geld. En de auto heeft de werknemer voor het werk in ieder geval niet nodig.

Zo dacht een landelijk uitbater van bouwmarkten er ook over: na zes maanden ziekte moest de werknemer de auto inleveren.

Deze werknemer was het daar niet mee eens en begon een kort geding: niet om de auto terug te krijgen maar om een bedrag gelijk aan de waarde van het privégebruik van zijn werkgever te vorderen. Het is een manier om de arbeidsrelatie met je werkgever prima onder druk te zetten. Maar dat terzijde. De kantonrechter gaat daar niet in mee en wijst de vordering  van de werknemer af.

Vervolgens gaat deze werknemer in hoger beroep. Het hof volgt het oordeel van de kantonrechter: Op grond van de leaseregeling mocht de werkgever de auto terugnemen en hoefde de werkgever dat niet te compenseren. Anders dan de werknemer betoogde, is het recht op privégebruik van de auto van de zaak niet aan te merken als loon in de zin van artikel 7:629 BW. Dit artikel regelt de loondoorbetaling bij ziekte. Dat artikel ziet slechts op “echt” loon, dat wil zeggen, loon in de vorm van geld. Het recht op privégebruik is dat niet. Dus hoeft de werkgever niet gedurende 104 weken lang de auto ter beschikking te houden van de werknemer. Ook hoeft de werkgever het gemis aan die auto niet op de een of andere manier te compenseren.

Of de werknemer nog steeds prettig in dienst is van deze werkgever, vertelt het verhaal niet. De uitspraak van het Gerechtshof in Den Haag is gepubliceerd onder ECLI:NL:GHDHA:2021:1577.