Het kan een sollicitant niet kwalijk worden genomen zich soms een beetje beter voor te doen dan dat hij of zij daadwerkelijk is. Wie wil nou niet die felbegeerde baan? Maar je kunt het ook overdrijven, zo leert ons een uitspraak van de Rechtbank Limburg.

Wat was het geval? Via een werving en selectiebureau solliciteerde een dame op de functie van HR Manager. In die hoedanigheid zou zij ook deel uitmaken van het managementteam. Geen misselijke functie.

De sollicitant presenteerde een mooi cv, dat melding maakte van een opleiding op universitair niveau. Ook kon zij een getuigschrift van een voormalige werkgever overleggen, een aanbevelingsbrief van een ander bedrijf en nota bene een uittreksel uit het diplomaregister. En kennelijk was ook haar presentatie in orde, want na de voordracht door het recruitmentbureau (welk bureau dus kennelijk ook niet echt had zitten opletten) werd zij na de sollicitatiefase aangenomen voor de functie.

Uit de uitspraak wordt niet duidelijk wat deze dame wel kon en wat haar competenties waren, wel blijkt kennelijk al snel, want al na zo’n twee maanden na indiensttreding, dat er problemen zijn met haar functioneren.

Na contact met het recruitmentbureau, welk bureau vervolgens onderzoek gaat doen naar de achtergronden van deze dame, blijkt al snel dat zij nooit heeft gewerkt bij de bedrijven van wie zij een getuigschrift en aanbevelingsbrief had overgelegd. Enige tijd later blijkt ook dat het diploma vervalst is en dat zij nooit een universitaire opleiding heeft genoten.

De werkgever laat er geen gras over groeien en ontslaat de “HR Manager” op staande voet.

De medewerker is het daar niet mee eens en claimt allerlei vergoedingen, waaronder de transitievergoeding (voor een dienstverband van amper twee maanden, mind you!) en de billijke vergoeding.

Dat gaat om meerdere redenen niet goed, waarmee de HR Manager eigenlijk al meteen laat zien dat ze niet beschikt over de juiste kennis, kennis die je van een HR Manager toch wel een klein beetje mag verwachten. Het gaat niet goed omdat ze te laat is met het opstarten van de procedure. Daar gaat het reeds op stuk.

Het gaat echter ook stuk op inhoudelijke gronden. De kantonrechter is, terecht, van mening dat fraude met betrekking tot getuigschriften, werkervaring en diploma’s voldoende reden is voor een ontslag op staande voet.

Bovendien vindt de kantonrechter het zodanig ernstig dat een transitievergoeding niet aan de orde is. De rechter oordeelt: “De gedragingen van [verzoeker] kwalificeren als fraude en bedrog en maken zij zonder meer dat zij het vertrouwen van de werkgever niet meer waardig is. Bij dat laatste speelt nog een verzwarende rol dat [verzoeker] was aangenomen voor de functie van Hoofd Human Resources en deel uitmaakte van het managementteam. Bij een dergelijke functie en niveau in de organisatie hoort onbesproken gedrag, zeker op het gebied van het beschikken van de vereiste kwalificaties voor het uitoefenen van de functie. Haar gedrag is dan ook te beschouwen als ernstig verwijtbaar zodat er geen transitievergoeding verschuldigd is”.

Duidelijke taal. En het leert ons opnieuw dat eerlijkheid het langst duurt.