Soms is het bijna onmogelijke waar: een werknemer die drie dienstverbanden heeft bij drie verschillende werkgevers. Alle drie woningcorporaties. In totaal voor 104 uur (!) per week. Hoe deze werknemer dat voor elkaar kreeg, is onduidelijk. Uiteindelijk komt echter zijn eerste werkgever er achter dat de werknemer nóg twee werkgevers heeft. Als de werknemer als gevolg van een verkeersongeluk ziek wordt, komt de werknemer in de knoei met zijn verplichting om te re-integreren. Dan is de maat vol: de werkgever ontslaat hem op staande voet. De rechter keurt het ontslag goed. Het recht op vrije arbeidskeuze, waar de werknemer zich op beroept, gaat niet zo ver dat hij zonder zijn werkgever daarover te informeren, nog twee andere bijna full time dienstverbanden kan aangaan. Daarmee handelt de werknemer niet als goed werknemer. En handelt de werknemer daarmee in strijd met de Arbeidstijdenwet en met de CAO. In die CAO is de verplichting opgenomen nevenwerkzaamheden te melden. Er is dus sprake van een geldige dringende reden voor het ontslag, aldus de kantonrechter. Bovendien acht de kantonrechter de handelwijze van de werknemer zodanig ernstig verwijtbaar, dat hij zijn aanspraak op de transitievergoeding ook verspeelt.