Ooit had de wetgever nog de illusie dat het arbeidsrecht gemakkelijker kon. Zo gemakkelijk zelfs dat advocaten overbodig zouden worden. Werkgevers en werknemers zouden het prima onderling kunnen regelen omdat de wet met inwerkingtreding van de Wet werk en zekerheid (WWZ) een stuk eenvoudiger zou worden. Dat dat een illusie is gebleken wordt wel geïllustreerd door een recente uitspraak van de kantonrechter in Rotterdam. Inhoudelijk niet zozeer een heel spectaculaire uitspraak, verre van zelfs. Wel is de zaak aardig (en ook een beetje treurig) vanwege een andere reden: het maakt duidelijk dat lang niet iedere advocaat het arbeidsrecht beheerst én dat dat ten koste gaat van, in dit geval, een werknemer in de horeca. Bovendien is het ook geen reclame voor de advocatuur. Door toedoen van zijn advocaat, verliest de werknemer de procedure. De werknemer wordt daarom veroordeeld om de proceskosten van de werkgever te vergoeden. Op zich zelf terecht. Omdat echter de advocaat in kwestie er een potje van maakt, gaat de kantonrechter zo ver aan de advocaat in overweging te geven die proceskosten voor zijn rekening te nemen. Dan maak je het als advocaat wel heel erg bont. Moraal van het verhaal: het arbeidsrecht is niet per se heel gemakkelijk. Neem dus een advocaat in de arm die verstand van zaken heeft!